Nico: “Simon en ik zijn twee handen op één buik”

De muren van zijn kamer zijn bedekt met posters van Iron Maiden, Kiss, Guns N’ Roses. Er hangen ook elektrische gitaren, maar de mooiste bewaart hij in een koffer. Simon laat hem graag even zien, speelt er zelfs een stukje op. De gitaar is goudkleurig. Hij heeft hem net gekocht, in Haarlem, met Nico. Simon draagt een trui van The Book of Souls, het laatste album van Iron Maiden. Het is niet moeilijk te raden waarvan Simon houdt. Die passie voor metalmuziek deelt hij met Nico.

Nico neemt ook deel aan de film over de begeleidingsstijl van De Haardstee, bekijk deze hier.

Visje eten
Nico had er wel zijn beroep van willen maken, zo leuk vindt hij het vrijwilligerswerk. “Maar dan had ik weer de schoolbanken in gemoeten en dat zag ik toch niet zitten.” Hij is vrijwilliger van Jesse, Tim én Simon. Nu alweer ruim anderhalf jaar. “We zien elkaar elke week. Dan gaan we iets leuks doen. Lekker de stad in bijvoorbeeld, over de markt lopen, een visje eten. Even langs bij Plato, daar koopt Simon vaak cd’s.” Want Simon houdt heel erg van muziek, van ‘harde’ muziek. Zelf speelt hij ook. Hij heeft vier gitaren. Om de week gaan Nico en Simon samen ‘gitaren’. Nico speelt ook gitaar, in vier bands. “Maar Simon doet het net iets anders dan ik. Met zijn vingers kan hij bepaalde grepen niet maken. Hij heeft een eigen manier ontwikkeld om te spelen. En dat lukt hem heel aardig!”

Voldoening
Simon voelt zich op zijn gemak bij Nico. “We gaan gewoon op stap met elkaar”, zegt Nico. “Dat is mijn manier van doen. Ik ben heel ‘straight’, ik neem geen omweg. Als iets Simon niet bevalt, leg ik uit waarom het zo is. Zolang ik het goed kan uitleggen, accepteert Simon het zonder morren. En als ik iets niet leuk vind, zeg ik dat ook tegen hem.” Simon kan best boos worden op mensen, maar niet op Nico. “Simon en ik zijn twee handen op één buik. We hebben veel lol, maken graag een dolletje met elkaar. Zo begroeten we elkaar altijd met ‘Hé oude man’. Ik haal meer voldoening uit het contact met Simon dan uit het contact met de meeste ‘normale’ mensen. Er lopen in deze wereld zoveel mensen met kapsones rond, die zich beter voordoen dan ze zijn. Simon staat heel anders in het leven. Als ik een rotdag heb, hoef ik alleen maar met hem op pad te gaan en het is weer goed.”